Goed 24 jaar was Willem van Gelre toen hij na de glorieus gewonnen slag bij Niftrik gedwongen werd om de koning van Frankrijk op zijn knieën vergiffenis te vragen voor de strijd die hij met Johanna, hertogin van Brabant had aangebonden. 

Die knieval redde het gezicht van Charles VI (20). Zijn leger had een barre tocht door de Ardennen achter de rug. Voor Willem zou die slag een thuiswedstrijd zijn en met gemak te winnen. ​
​De knieval leverde Willem van Gelre behalve prestige bovendien aardig wat compensatie voor de moeite en de kosten om een leger op de been te brengen. 
Met Pinksteren vieren we met het zoenmaal de Vrede van Ravenstein van 1399. Johanna van Brabant is de eregast van hertog Willem van Gelre. Ammersoyen, ondanks alles Gelders gebleven, dient als luisterrijk decor.

Op Ammersoyen verschijnt hertog Willem in vol ornaat, een blinkend harnas met een verguld borstkuras, en een wapenmantel van damast vol rode bloemmotieven bedekt zijn schouders. Zo heeft de miniaturist hem afgebeeld. Hij ziet er niet naar uit dat hij zich vernederd voelt, De miniatuur heeft eerder iets komisch. Zo van: wie het laatst lacht, lacht het best.
Raadselachtig zijn de rode bloemen
op zijn wapenmantel. Ze verwijzen naar zijn voorouders misschien zelfs naar de legende van de drakendoders Wichard en Ludolf van Pont. Het bloed van de draak die zij hebben gedood, zou in doodsnood GELRE gebruld hebben. Het bloed verfde de mispelbloemen rood, naar men zegt.

​Eén ding is zeker: de Gouden Draak in 's-Hertogenbosch staat niet voor de draak uit de legende. Daar zit een ander verhaal aan vast: lees verder...