Brigandine-project ~ DEEL 3
Project Reconstructie 14de / 15de eeuwse Brigandines
|
Dames in brigandine met impact -
de overrompelende keerzijde van de middeleeuwen Bij het Brigandine-project van "Het Woud der Verwachting" hebben zich ook twee dames gemeld om voor zichzelf een brigandine te maken en twee dames die respectievelijk een zoon en een echtgenoot helpen met de vervaardiging daarvan. Was deelnemen aan een gewapende strijd wel iets voor dames? En droegen ze dan brigandines of harnassen? Wij laten hier twee dames de revue passeren. Afb.1 / Jeanne de Belleville (Janne de Clisson), de Leeuwin van Bretagne in brigandine, leefde van 1300-1359, en maakte onder meer carrière als kaperkapitein.
Lees haar bloedstollende geschiedenis via Wikipedia |
Christine de Pizan / Minerva in het boek van wapenfeiten en van ridderlijkheid
|
Uit 1410 - 1411 dateert onderstaande miniatuur. Deze is vervaardigd door een miniaturist, die bekend staat onder zijn noodnaam Maître de la Cité des Dames. Wij zien de beroemde auteur Christine de Pizan links afgebeeld voor een schrijftafel staande, gekleed in een rode cotehardie en daarover de blauwe surcotte. Op de hoornkap prijkt de helder wit gesteven couvre chef. Dit komt uit Livre de Faits d'armes et de chevalerie Tegenover Christine de Pizan staat de godin Minerva, krijgshaftig en vredelievend, als ideaal voorbeeld. |
Christine trad de mannenwereld van oorlogvoering binnen en besprak militaire strategie en technologie, drong er bij heersers op aan om zich meer met morele wetten bezig te houden dan met bloedvergieten, alleen te vechten ter verdediging van gerechtigheid. Ook gaf ze vrouwen informatie hoe te handelen bij een beleg en verschafte hen de nodige kennis om een kasteel of ommuurde stad te verdedigen. Dit ging om zorg voor goede voorzieningen, wapenwetten, het verjagen van aanvallers. Waarachtig nog relevant voor onze tijd. |
Maître de la Cité des Dames, Christine de Pizan en de godin Minerva bij een schrijftafel, terwijl buiten een ruiterij met een leger komt aangereden. Uit: Christine de Pizan, Livre des faits d'armes et de chevalerie.
BnF, Fr. Ms. 603, f2r
De gedroomde ommekeer in Frankrijk dankzij de tussenkomst van Jeanne d'Arc
|
In 1415 overwonnen de Engelsen bij Agincourt de Fransen. Tijdens de burgeroorlog vluchtte Christine uit Parijs en zocht toevlucht in het klooster Poissy waar haar dochter non was. Voor Christine leek Frankrijk reddeloos verloren. De Bourgondiërs hadden een bondgenootschap met Engeland gesloten. De Armagnacs, de partij van Christine, leken niet bij machte om weerstand te bieden. Toen, in 1429, trok een jong boerenmeisje een harnas aan, verzamelde Franse troepen tegen de Engelsen en liet ze Karel V kronen. Christine kwam uit haar zelfgekozen rust en afzondering en componeerde haar laatste werk, "Het verhaal van Jeanne d'Arc." |
Enig bekende eigentijdse afbeelding van Jeanne d'Arc, bijgenaamd de Maagd van Orléans, schets in de marge van een register door Clément de Fauquembergue, griffier van het parlement van Parijs, 10 mei 1429
|
Christine schrijft hoe Jeanne middelares bij uitstek was; ze bemiddelde tussen God en de mensheid, redde Frankrijk en bracht vrede. Na zowat een leven lang van zorgvuldig schrijfwerk om tradities te behouden, zag ze de rol van de vrouw niet meer als secundair. Jeanne had een verwoest koninkrijk gered - iets wat honderdduizend mannen niet voor elkaar kregen. Zij schreef Een nieuw tijdperk is begonnen in dit jaar van 1429; de zon was weer gaan schijnen en bracht nieuwe goede tijden. Christine stierf in 1430, maar zag haar droom uit haar Livre de la Cité des Dames dankzij Jeanne d'Arc alsnog verwerkelijkt. |
Kroning van Charles VII in de kathedraal te Reims, 17-07-1429, in aanwezigheid van Jeanne d'Arc gekleed als vrouw in wapenrusting (15de eeuw)