Schoenmaker

Rode poulaines, XL puntschoenen, onhandig om op te lopen, prachtig om mee te pronken. Echt iets voor een hertog!

Rode puntschoenen voor een hertog

Onze schoenmaker verrast ons telkens met een nieuw paar schoenen. Rode puntschoenen voor Willem I, hertog van Gelre; sandalen voor Minderbroeder Benardus; zwarte leren laarzen met een speciale sluiting voor de hondenmeester van de hertog van Berry op zwijnenjacht. Hoe fikst hij dat?

Replica sandalen naar een voorbeeld in ‘Stepping Through Time’ - Archaeological Footwear from Prehistoric Times until 1800, Olaf Goubitz, C. Van Driel-Murray, W. Groenman van Waateringe.

Sandalen voor een bedelmonnik

Deze sandalen zijn gemaakt voor onze Minderbroeder naar het voorbeeld van een bodemvondst in Kampen uit de 14de eeuw. Monniken droegen altijd sandalen, zo blijkt ook uit talrijke middeleeuwse miniaturen uit Getijdenboeken of schilderingen op altaren dan wel beeldhouwwerk, dat bewaard is gebleven.
Sandalen werden en worden met name door monniken van een bedelorde gedragen, zoals Franciscanen.
Via bodemvondsten wordt ons bevestigd dat in de Middeleeuwen sandalen door deze monniken werden gedragen, ze worden rondom kloosters aangetroffen.

Schoenmaker, houd je bij je leest

In het eerste Dodenboek (1425) van de Zwölfbrüderstiftung te Nürnberg zijn verschillende schoenmakers afgebeeld, die vóór 1414 zijn overleden. Ze staan in een werkplaats, meestal achter een werkbank. Er liggen gereedschappen, die bij het schoenmaken van pas komen. Een priem, een leest, een schaar, maar ook kant en klare schoenen en zelfs grote laarzen. Soms zijn die schoenen uitgestald, alsof de schoenmaker elk moment een klant kan verwachten. Je ziet hoe deze handwerkslieden in de late middeleeuwen hun ambacht uitoefenden.

In alle gevallen zijn de schoenmakers afgebeeld, alsof ze nog aan het werk zijn. Eigenaardig, want we kijken naar mannen, die overleden zijn en in één van de huisjes hebben gewoond, die door de rijke Mendel in Neurenberg zijn gebouwd als onderkomen voor deze handwerkslieden om van een onbezorgde oude dag te kunnen genieten.