Pottenbakker heeft handenvol werk 
​
Schotels vliegen van de draaischijf, de pottenbakker draait maar door, net als de wereld. Het banket dat de hertog van Gelre met Pinksteren aanbiedt aan de hertogin van Brabant kan niet zonder, een primeur voor Kasteel Ammersoyen.

Ze zijn op de vingers van één hand te tellen; er zijn vijf schotels van de schijf gekomen en elke schotel is uniek. Hun diameter loopt stuk voor stuk omhoog. De schotel met de zwaan is 25,5 cm, die met de griffioen is 29,5 cm en die met het leliënkruis meet 30,5 cm. Gelderse bloemen, drie in getal, staan op een schotel van 32,5 cm. De grootste van alle toont de duif, doorsnede 35 cm, echt iets voor Pinksteren.  

De pottenbakker vertelt dat droging krimp veroorzaakt. Maar aangezien de schotels in de houtoven een baktemperatuur van minder van 1.000 °C zullen ondergaan, blijft de krimp beperkt. Dat wordt anders als hij de temperatuur zou opvoeren naar 1.280 °C om er steengoed van te maken. Dan kan de krimp wel oplopen tot zo'n 10%. 

Hopelijk zijn deze schotels gebakken vóór het banket dat Willem van Gelre
met Pinksteren op Kasteel Ammersoyen aan Johanna van Brabant aanbiedt. 

​Make a wish van “Ridder Luc”
​
Doorwerth​ ~ Op dinsdag 26 januari 2016, een zonovergoten dag, rijdt een prachtige witte limousine over de oprijlaan naar kasteel Doorwerth met een bijzondere gast. Een jongen van zes jaar komt met zijn ouders en twee kleine zusjes op bezoek op dit middeleeuwse kasteel. Het was zijn liefste wens om een échte ridder te mogen ontmoeten. En dat gaat nu gebeuren!

Eenmaal uitgestapt neemt de heraut Gelre hem mee de brug over, de poort door, naar de voorburcht van Doorwerth. Via een klein poortje in de zijmuur van de voorburcht zien zij een ridder te paard langskomen. “Waarom komt hij niet door deze poort?” vraagt de jongen. “Omdat onze ridder niet via de achterdeur, maar via de voordeur binnenkomt. Weet jij waar die voordeur is?”, vraagt de heraut aan de jongen, die Luc heet. “Maar dat is de poort waar we zelf net doorheen gekomen zijn.” “Nou, dan gaan we toch terug.” zegt de heraut. Zo gezegd zo gedaan.

De ridder rijdt te paard door de hoofdpoort en eenmaal op de voorburcht stapt hij van zijn paard af. De rijknecht laat de jongen de neus van het paard aaien. Eén van zijn zusjes kan er ook net bij.
​De hele familie gaat naar binnen, naar de garderobe. Als zij hun jassen uit hebben, zegt de heraut: “Wáár kan nu de ridder zijn harnas uitdoen, want hij kan niet de hele dag in zijn harnas blijven rondlopen!” De conclusie luidt: in de wapenkamer!
En daar gaat de hele meute, trap op, trap af, nog een hoekje om, tot ze bij de wapenkamer zijn. Daar staat de kist al klaar voor het harnas. Elk deel van het harnas wordt door de jongen aangepakt en bekeken. De schildknapen bergen alles netjes op, tot de ridder in zijn ridderpak de jongen meeneemt naar de ridderzaal.

Daar maakt de heraut bekend dat ridder Willem niemand minder is dan de hertog van Gelre. Hij legt uit dat vroeger een jongen van zeven eerst zeven jaar page moest zijn, daarna zeven jaar schildknaap en dan pas – als hij trouw en moedig blijkt te zijn en zijn dapperheid ook had bewezen – tot ridder geslagen kon worden. Zo word je normaal gesproken ridder. 
Maar de jonge Luc mag knielen op een kussen en krijgt nu al zijn ridderslag,
pas zes jaar oud. Zijn dapperheid, moed en trouw zijn reeds gebleken.
​Heraut en schildknapen knielen voor de jonge ridder en de hertog buigt het hoofd om hem eer te bewijzen.

Een lange tocht door het kasteel volgt, trap op, trap af en vele hoekjes om. Via de bedkamer, eetkamer, keuken en voorraadkelder gaan ze het kasteel door tot de binnenplaats. Dan is het tijd om in de taveerne samen het maal te gebruiken.
​
De witte limousine rijdt weg met de jonge ridder, het hoofd vol herinneringen aan onvergetelijke momenten met een echte ridder, van wie hij het harnas onderdeel voor onderdeel in handen had. Zo gaat Luc van dit heuse kasteel terug naar huis, waar hij onder zijn ridderdekbed kan dromen van zijn ontmoeting met ridder Willem op kasteel Doorwerth. ​

Zijn liefste wens is via Het Woud der Verwachting en Make-a-Wish vervuld.

De promotie zat in de lucht, nu gaat het Gewapend Escorte promoveren tot Hertogelijke Garde. We wisten dat de stof voor hun livrei was ingekocht. De rode bloemen zijn geborduurd en ontvangen. Het atelier van Het Woud der Verwachting gaat aan het werk. De manschappen krijgen over hun maliënkolder een fraai goudgeel vest met geborduurde rode bloemen aan. Dat wordt een spectaculair gezicht als deze manschappen, onder leiding van Frederik van Meurs - Baer en Gerard van Culemborg, met hertog Willem
kasteel Ammersoyen gaan bezoeken. 
​​

. 
Op zoek naar een voorbeeld van een tweede hondenmeester met mouwkappen kwamen we die tegen bij Gaston Phaebus, de graaf van Foix. Hij schreef ruim voor 1400 een boek over de jacht. Honden krijgen daarin veel aandacht, hoe ze te verzorgen, af te richten en te gebruiken bij de verschillende soorten jacht. 

Op de miniatuur hierboven staat links in beeld een hondenmeester in een rood kostuum met zakmouwen. Aan beide schouders zien we mouwkappen, zoals we eerder zagen bij de hondenmeester van de hertog van Berry. Maar nu zien we ook dat deze aan beide mouwen horen en niet alleen boven de rechterarm. 

Eefde ~ Met de nodige zorg krijgt de hondenmeester de nieuwe laarzen met de bijzondere sluiting aangetrokken. Ze passen als gegoten. Lederen mouwkappen zwart-wit completeren zijn pak en zorgen dat bij regen het water hem niet in de oksel loopt. Het weer tijdens de zwijnenjacht in december kan nat en guur zijn.
Kleding en schoeisel zijn nauwkeurige replica's naar middeleeuws voorbeeld. Als bron diende het decemberblad uit de kalender van Les Très Riches Heures.

Zo zijn bijna alle blazers van Berry, die elk jaar meeblazen bij de Blijde Inkomste eind augustus in Nijmegen, op foto vereeuwigd. 
Niet alleen in de welbekende mi-parti in de kleuren van Berry: rozerood / grijsblauw, maar ook - heel bijzonder - in de kleuren van het Gelderse wapen: goud en blauw. 
​
Maar de toepassing daarvan in de kleding van dienaren kon destijds niet en nu net zo min gelijk zijn aan de wapenkleuren. Daarom is gekozen voor "vermindering". Goud is cognac geworden, blauw helt naar grijsblauw. Op het pak prijkt de Gelderse bloem als badge, verwijzend naar de drie 
rode bloemen uit het oud-Gelderse wapen.  

Onze schoenmaker herkende de laarzen van de hondenmeester. Zij staan op blz. 155/156 in Stepping through Time, het standaardwerk van Olav Goubitz e.a. over schoeisel, bodemvondsten uit beerputten in middeleeuwse steden.
Met het oog op een publicatie, waarin deze hondenmeester gaat figureren, is door onze schoenmaker een replica stel laarzen vervaardigd. Via een filmpje laat hij zien hoe ze aangetrokken moeten worden. Bekijk dat filmpje hier...