Stilzwijgend aanwezig, welsprekend waar nodig, Minderbroeder Benardus met zijn Getijdenboek. Als hofkapelaan zegent hij het noenmaal en getuigt van zijn vertrouwen in de kandidaat-verloofde Jan van Egmond, die dingt naar de hand van Maria van Arkel. Vanuit stilte en wijding bezint hij zich, ondersteunt wie zich tot hem wenden en zich willen oriënteren op de bron van ons bestaan.  

 
Noenmaal op Ammersoyen

Links zien we Willem, hertog van Gelre en Gulik, rechts zijn gade, Catherina van Beieren-Holland, in het midden als ere-gast op de meest eervolle plaats Johanna van Brabant. Je moet erbij geweest zijn om te weten hoe feestelijk het noenmaal is verlopen, met de verloving, het dansen, het serveren van de pauw en de vrolijke muziek van het gezelschap Datura.  

De bediening zorgt dat de adel aan tafel wordt voorzien van kostelijke spijzen. De valets brengen via een draagbaar de schotels vanuit de veldkeuken naar de Ridderzaal. De bediening laat zich bijstaan door jonkvrouwen in opleiding en een page. Ondertussen wordt muziek gemaakt, gedanst en vindt een verloving plaats, niemand hoeft zich te vervelen. De heraut vraagt de valets steeds wat er wordt geserveerd, als in de Ridderzaal de heerlijkste geuren voorbij komen. 

​Alles heeft zijn functie, ook de servetten, de lepels en het tafellinnen. Vóór de maaltijd begint worden de handen gewassen, gaat de bediening rond met het waterbekken, vloeit er fris water uit de aquamanile met geurige rozenblaadjes en kruiden. Men droogt men de handen met zuiver linnen. Ook tafelmanieren zijn hoofs, dat wil zeggen geen onbetamelijke geluiden en veel aandacht voor de disgenoten, want samen tafelen houdt tevens in dat men elkaar spreekt.

Bij de binnenkomst van't Hof van Gelre op kasteel Ammersoyen om ca. 12.00 uur stapt het hertogelijk gezelschap af op de voorburcht. Men gaat te voet het kasteel binnen. Opvallend is de pronkhelm van de hertog die Gerard, Heer van Culemborg met zich meedraagt. Voor het eerst gaat de pronkhelm mee in de stoet, krachtig symbool van de hertog, aanwezig bij toernooien en in de strijd. 
Nu zal hij met het pronkharnas in de Ridderzaal op Ammersoyen te zien zijn.

De re-enactors waren het na afloop helemaal eens met elkaar. De maaltijd van de veldkeuken van "Het Woud der Verwachting" was werkelijk uit de kunst, zo lekker en zo origineel. Dat proef je nergens. Door navraag te doen bij de koks, de vleesmeester en keukenprinsessen zou men hun keukengeheimen kunnen ontfutselen. Maar de uitvoeringspraktijk leer je niet uit een recept. 

De pottenbakker laat zijn schijf op volle toeren draaien. Binnenkort wordt er weer gebakken in de houtoven. Middeleeuws aardewerk dat werkelijk van een replica middeleeuwse pottenbakkersdraaischijf komt, zie je zelden. Bakken in een houtgestookte oven is ook geen alledaagse bezigheid. De pottenbakker is met zijn volgende ovenstook naar zijn houtoven afgereisd. Dit brengt hij mee...